Rachunki lasu – wywiad GAZETY LEŚNEJ

[…]

Magdalena Bodziak: Ograniczenia dotkną najbardziej zakłady usług leśnych i te małe tartaki?

Tak. Nie dotkną Lasów Państwowych w takim stopniu, bo to jest duża organizacja, która sobie poradzi.

Już teraz w regionach wschodnich możemy zaobserwować, że zakłady usług leśnych widząc, że podaż pracy jest mniejsza, obniżają ceny pakietów w przetargach. I to właśnie dlatego, że boją się wyłączeń i idących za nimi ograniczeń w dostępie do dobrze płatnej pracy. To spowoduje, że pracownicy w zakładach usług leśnych będą słabiej wynagradzani, firmy przestaną inwestować w swój rozwój, w szkolenia. Znowu wrócimy do bardzo konfliktowej sytuacji między Lasami Państwowymi a zakładami usług leśnych. To jeszcze bardziej pogorszy wizerunek leśników, szczególnie w małych społecznościach, gdzie Lasy Państwowe są uznawane za bardzo dobrego kontrahenta.

Dla ludzi ważniejsze jest jednak, by nie prowadzić gospodarki w starych drzewostanach. Czy upieranie się, żeby je pozyskiwać nie jest bezcelowe?

W pewnym stopniu leśnicy stali się „ofiarami własnego sukcesu” doprowadzając lasy do dzisiejszego stanu, czyli do momentu, w którym są tak cenne, że chcemy je chronić. Są regiony, gdzie starszych drzewostanów jest bardzo dużo, bo był okres, że zwiększano wiek rębności sosny nawet do 140 lat, na przykład w Puszczy Augustowskiej, Knyszyńskiej. Stare lasy można chronić, ale też trzeba powiedzieć, że większość ludzi, nie czuje się bezpiecznie w ciemnym, gęstym i wilgotnym lesie. Ludzie wolą drzewostany, jedno, dwugatunkowe, z niewielkim podszytem. Preferują lasy gospodarcze, takie na siedlisku boru mieszanego.

Poza tym drzewostany w dłuższej perspektywie wyłączane z użytkowania zaczynają się rozpadać, wchodzą w fazę destrukcyjną i mamy do czynienia z większą ilością uwalnianego dwutlenku węgla. Dlatego w dłuższej perspektywie lepiej wypada zrównoważone prowadzenie gospodarki leśnej, gdzie te drzewa są wymieniane, drewno wykorzystywane jest w produktach drzewnych. Nie ulega jednak wątpliwości, że trzeba się zastanowić nad tym, czy w niektórych miejscach nie powinniśmy zmienić sposobu zagospodarowania lasu.