Pierwsza z pilarek o symbolu KSA była napędzana niewielkim silnikiem parowym o względnie małej średnicy cylindra i dużym skoku tłoka. Silnik zasilany był parą wodną z przenośnego, małego kotła lub z lokomobili.

Miała kształt wzorowany na pile ręcznej zwanej ?lisim ogonem? o długości nawet do 3 m.
   
Pilarka, w zależności od wersji miała moc 4 lub 6 KM. Mocniejsza ścinała drzewa o średnicy do 180 cm.

Kolejna pilaka o symbolu KRB II ?Karrabina? zasilana była już z silnika elektrycznego.

Osadzona była na podstawie z kółkami. Solidne przekładnie zębate pozwalały na stopniowe zagłębianie się piły w głąb pnia.

W obu pilarkach piła wykonywała ruch posuwisto-zwrotny. Pilarz za pomocą koła ręcznego i przekładni przesuwał ją w głąb ścinanego drzewa.

Ewentualne skośne piłowanie wymagało odpowiedniego ustawienia całego urządzenia (ustawienia w pozycji pochylonej).

firmylesne.pl
Źródło: Paweł Kozakiewicz, Mieczysław Matejak, ?Piła zamiast siekiery?,  Gazeta Przemysłu Drzewnego