W najnowszym numerze GAZETY LEŚNEJ ukazał się artykuł opisujący zagrożenia związane ze spalinami emitowanymi przez pilarki leśne podczas pracy. W jednej z części tekstu znajdziemy opis składników mieszanki gazów spalinowych i rozróżnienie na te nieszkodliwe oraz te, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie pracownika.

"Gazy nieszkodliwe to przede wszystkim azot (N2), tlen (O2), dwutlenek węgla (CO2) i para wodna (H2O), natomiast do szkodliwych należy zaliczyć tlenek węgla (CO), całą grupę tlenków azotu  (NOx), węglowodory (HC), dwutlenek siarki (SO2) i inne związki siarki, przeliczane na siarkowodór (H2S). W przypadku stosowania paliw o wysokiej jakości (bez związków siarki), spaliny nie powinny zawierać tego pierwiastka i przeciętny udział gazów wydalanych przez silnik dwusuwowy będzie taki, jak na rysunku 1.

Udział gazów nieszkodliwych w spalinach stanowi około 90 proc., ale mimo to związki toksyczne, które stanowią tu pozostałe około 10 proc., a zwłaszcza tlenek węgla (CO – 6%), niespalone węglowodory (HC – 2%) i tlenki azotu (NOx – 1%), stanowią poważny problem zarówno ekologiczny, jak i ergonomiczny. 

Bezpośrednia bliskość operatora z wylotem spalin z silnika  pilarki spalinowej stanowić może pewne zagrożenie dla jego zdrowia, które należałoby bądź wyeliminować, co wydaje się raczej trudne do zrealizowania, bądź w pewien sposób ograniczyć. W praktyce pojawiają się jednak pewne trudności z możliwością wykonania właściwego pomiaru zawartości związków toksycznych w otoczeniu operatora pilarki, co związane jest ze specyfiką procesu pozyskiwania drewna w warunkach leśnych. Dlatego też dla ułatwienia jednoznacznej oceny emitowanych przez silnik pilarki związków toksycznych pojawiają się akty prawne określające dopuszczalne ich wartości w spalinach.

[...]

Ilość toksycznych składników, które mogą znaleźć się w otoczeniu operatora, i które zagrażają jego zdrowiu, określa Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2018 roku (Dz.U. 2018 poz. 1286) oraz normy obowiązujące w poszczególnych krajach. Do oceny zagrożenia, wykonania pomiarów, identyfikacji silników itd. wykorzystywane są międzynarodowe
normy standardu ISO obowiązujące w Unii Europejskiej i innych krajach świata (od ISO 8178 – 1 do ISO 8178 – 10), np. metody pomiarów zawarte są w normach PN – EN ISO 8178 – 1, 2, 4 ze stycznia 1999 roku

Zgodnie z wyżej wymienionym rozporządzeniem, najwyższe dopuszczalne stężenie tzw. NDS, związków szkodliwych znajdujących się w otoczeniu operatora wynosi:

• tlenek węgla (CO) – 23 mg/m3,

• tlenki azotu (NOx) – 2,5 mg/m3,

• dwutlenek siarki (SO2) – 1,3 mg/m3,

• węglowodory (HC) – 0,002 mg/m3".

Pełną wersję artykułu znajdziecie w najnowszym numerze GAZETY LEŚNEJ - zapraszamy do prenumerowania największego czasopisma branżowego w kraju!