Włodzimierz S... Dodano 12.09.2018

Oczywiście, że będzie to utrudnienie dla pracy maszyn. Zwiększenie odległości między szlakami spowoduje konieczność zjazdów maszyn ze szlaków, co w wielu krajach europejskich, z uwagi na ochronę gleby, jest generalnie niedopuszczalne. U nas takie praktyki mają jeszcze miejsce, ale trend jest... [więcej]

Oczywiście, że będzie to utrudnienie dla pracy maszyn. Zwiększenie odległości między szlakami spowoduje konieczność zjazdów maszyn ze szlaków, co w wielu krajach europejskich, z uwagi na ochronę gleby, jest generalnie niedopuszczalne. U nas takie praktyki mają jeszcze miejsce, ale trend jest wyraźny ? czeka nas surowsze przestrzeganie zakazu poruszania się maszyn w przestrzeni międzyszlakowej. Z kolei jeżeli np. harwestery pozostaną na szlakach, to drzewa poza ich zasięgiem trzeba będzie ściąć pilarkami. Można to oczywiście zrobić (taka technologia ma nawet swoją nazwę ? ?z międzypolem?), tylko kto ma to zrobić i kto poniesie te dodatkowe koszty. Wydaje się, że przy wyraźnym deficycie rąk do pracy w lesie i wzrastających kosztach pracy ludzkiej, takie rozwiązanie nie ma szans, tym bardziej, że wyczuwalne jest raczej szukanie oszczędności przez zlecających prace. Argumentem za zmianami zapisów wytycznych do zarządzenia nr 35 jest w opinii ich autorów aż 20% redukcja powierzchni produkcyjnej drzewostanu, spowodowana wycięciem szlaków. Posługiwanie się wskaźnikiem powierzchniowej redukcji potencjału produkcyjnego drzewostanu jest takim trochę pójściem na skróty. Najprościej jest pomnożyć przyjętą (nie rzeczywistą) szerokość 4m przez przyjętą lub zmierzoną długość szlaku i skonstatować, że straciliśmy 20% powierzchni produkcyjnej. W młodym drzewostanie ma to jeszcze jakiś sens, ale w starszym, w którym odległości między drzewami są często większe od szerokości szlaku i występują naturalne luki, chyba już nie bardzo. Poza tym dla leśników ważniejsza powinna być redukcja miąższościowa, która jest zdecydowanie mniejsza, a przyrost z prześwietlenia drzew brzegowych na szlakach potrafi czasami tę utraconą miąższość zrekompensować (oczywiście w odpowiednio długim czasie). W wytycznych do zarządzenia nr 35 większy niepokój, niż odległości miedzy szlakami, powinna wywołać raczej ich aż 5m szerokość. To duże zaskoczenie, zważywszy z jaką niechęcią do szlaków jeszcze całkiem niedawno podchodziło wielu leśników, co przejawiało się m. in. tym, że jeżeli już musiały one być, ta jak najwęższe.