Oto parę przykładów broni przeciwko kornikom, które istnieją i można je stosować - pytanie tylko, czy i w jakim stopniu cel uświęca środki?

1. Błyskawiczna likwidacja

Ta technika wykorzystuje prąd elektryczny do zabijania korników. Problem polega na tym, przy jej wykorzystaniu uszkodzeniu mogą ulec również drzewa (oparzenia, przegrzanie, wysychanie wiązek przewodzących). Ponadto porażone drzewa musiałyby zostać wcześniej znalezione i oznaczone, co wiąże się z dużym nakładem pracy.

2. Kornik w mikrofalówce

Promieniowanie mikrofalowe jako środek do likwidacji szkodników stosuje się na przykład do usuwania owadów z zabytkowych mebli. Energia mikrofalowa jest zamieniana na ciepło w cząsteczkach wody i tłuszczu. W przypadku użycia do zwalczania korników w żywym drzewie, chrząszcze pod korą byłyby zabijane temperaturą. Problem w tym, że nawodnione elementy rośliny również. Problemu nie rozwiązuje regulowana głębokość penetracji mikrofal.

Co gorsza, już istniejące tunele korników, a także feromony owadów i zapach drobnego pyłu drzewnego i tak ściąga okoliczne szkodniki do drzewa, więc po wykonaniu któregokolwiek z powyższych zabiegów i tak należałoby się spodziewać wtórnego ataku.

3. Sterylizacja samców

Proces sterylizacji znany jest od dawna. Zasadniczo istnieją różne sposoby sterylizacji męskiej części populacji owadów, w tym przez napromienianie (radiologiczne) lub chemikalia. W Ameryce znane jest rozwiązanie, które zapobiega rozwojowi populacji muszek owocowych - ale niestety na razie tylko ich.

W przypadku kornika, ta metoda zwalczania nie uderza w sedno problemu, ponieważ wysterylizowanee chrząszcze nadal atakują drzewa. Ponadto, wydzielając feromony, przyciągną inne, płodne chrząszcze. Tu przewagą korników jest ich biologia: samica może kopulować z kilkoma samcami. Aby zabieg się powiódł, samice musiałyby mieć kontakt jedynie z bezpłodnymi samcami, a to z kolei iplikuje wypełnienie populacji okazami sterylizowanymi, parę sezonów z rzędu.

4. Przechwytywanie i niszczenie

Pułapki z atraktantami mają za zadanie wabić większość owadów z danego obszaru, by dało się je później łatwo unicestwić. W założeniu mają być użyteczne w kontrolowaniu miejscowych pojawów i wraz z szeregiem innych czynności.

Niestety, w przypadku dużych gradacji takie rozwiązanie staje się bezużyteczne. Wiele źródeł feromonów w jednym miejscu nie tylko skutkuje powstaniem tak zwanego "efektu mieszania", ale również może przynieść wręcz odwrotny efekt - zwiększyć ryzyko masowego pojawiania się korników!

5. Foliowe namioty

Istnieją dwie metody polegające na przykrywaniu stosów folią. Można hermetycznie pokryć drewno (zgrzewając folię), co doprowadza do szybkiego zużycia tlenu, a więc śmierci szkodników. Badania dowiodły, że w ten sposób można skutecznie chronić las przed wylotem kolejnego pokolenia z porażonego drewna. Problemem pozostaje, cóż - problematyczność takiego rozwiązania. Niestety, utrzymanie szczelności folii okazało się w praktyce prawie niemożliwe.

Można również przykryć drewno folią bez zgrzewania, jedynie dociążając materiał by nie odleciał z wiatrem. Jednakże, nawet pod czarną folią nie osiąga się temperatur, które powodują wymieranie korników, nawet w miejscach nasłonecznionych. Co więcej, znalezienie martwych chrząszczy pod folią wcale nie świadczy o sukcesie. Szacuje się, że w stosie 80 zaatakowanych kłód o średnicy 30 centymetrów i 5 metrach długości można znaleźć nawet 14 litrów korników drukarzy! To, w przełożeniu na liczebność, przeszło 500 000 owadów. Przy takiej masie szansa, że wszystkie utkną pod nieszczelną folią, jest praktycznie zerowa.

Co pozostaje? Dotychczasowe doświadczenia leśników mówią, że jedyną znaną skuteczną metodą jest wycinanie i usuwanie z drzewostanu zaatakowanych drzew oraz leżących pni i fragmentów korony.

Zdjęcie: Immo Wegmann on Unsplash