Autonomiczny żuraw potrafi samodzielnie rozpoznawać kłody i je ładować. Urządzenie jest testowane przez uczonych z Laboratorium Leśnego Troëdsson.
Uczeni ze szwedzkiego Instytutu Badań nad Leśnictwem przeprowadzili badania dotyczące autonomicznej pracy żurawia załadunkowego.
Maszynę – forwarder Extractors XT28 z żurawiem Loglift 91F – wyposażoną w kamerę Stereolabs ZED2 testowano w Laboratorium Leśnym Troëdsson niedaleko Uppsali. Za identyfikację obiektów odpowiadał system Yolo V5.
W badaniu dźwig był obsługiwany przez komputer w taki sam sposób, jak robi to człowiek, tj. zarówno położenie chwytaka, jak i kłody jest szacowane przy użyciu wrażeń wizualnych, które są następnie przekładane na ruchy joysticka. Naukowcy oceniali dokładność pracy maszyny i jej zdolność do poprawnego identyfikowania obiektów.
Aby system mógł działać w różnych warunkach pogodowych, porach roku i poziomach oświetlenia, w ciągu jednego roku wykonano około 500 zdjęć kłód i chwytaków. Na każdym zdjęciu oznaczono kłodę i jej końce, dwa sworznie chwytaka, rotator i chwytak. Fotografie stanowiły podstawę do rozpoznawania obiektów dla systemu sterowania. Przeprowadzone testy wykazały, że do uzyskania pełnej sprawności działania potrzeba jeszcze trochę czasu, ale przyszłość autonomicznych maszyn leśnych rysuje się w jasnych barwach. Maszyna chwytała kłody zazwyczaj w dobrym miejscu (około 10 centymetrów od środka ciężkości) i podnosiła je w 82 proc. prób. Niepowodzenia wynikały albo z niemożliwości określenia położenia kłody, albo z braku widoczności obu punktów referencyjnych na chwytaku, co uniemożliwia obliczenie kąta.
Główną zaletą rozwiązania jest elastyczność: można je zamontować na dowolnej maszynie, zmieniając jedynie wymiary żurawia i odległości punktów referencyjnych. Lokalizacja kamery nie ma też większego znaczenia, ponieważ zarówno położenie chwytaka, jak i kłody jest mierzone zawsze z tego samego punktu.
Źródło: silvafennica.fi
